قديمي ترين آثار هنري كه انسان خلق كرده است در منطقه حاصلخيزي از خاورميانه كه از شمال كرانه هاي درياي مديترانه و كوههاي آناتولي و از جنوب، رودهاي دجله و فرات را در بر مي گيرد، شناخته شده است. در اين منطقه حاصلخيز آثار انسانها در دوران مس قديم و دوران مفرغ از زير خروارها خاك پيدا شده است. اولين نشانه هاي بكار گيري مس خالص براي ساختن وسايل و ابزار صنعتي كه به روش چكش كاري سرد شكل گرفته در آناتولي در مجاروت معادن غني مس يافته شده است. در دروان باستان مس در اروپا بيشتر براي توليد مفرغ جهت ساختن ناقوش كليسا ها و زينت آلات و مسكوكات به كار مي رفته است.

          در قرون وسطي مس بيشتر براي توليد مفرغ استفاده مي شده است. در مورد كشف مس براي اولين بار در بين باستان شناسان اختلاف نظر وجود دارد. مثلاً به گفته لوكاس ، مس براي اولين بار به دليل وجود معادن به وسيله مصريان كشف شده است. آثار زيادي در مصر پيدا شده است كه متعلق به دوران باستان مي باشد. در تصوير (4) يك اثر هنري مسي ديده مي شود كه مربوط به 3100 پيش از ميلاد است ولي مشخص نشده كه اين كار از طريق چكش كاري مس ساخته شده يا بر اثر ريخته گري و ذوب آن.

          گرچه برخي از محققين معتقدند كه در ميان فلزات اولين بار ذرات براق طلا توجه مردم را به خود جلب كرد ولي در اين زمينه اشياي طلايي پيدا نشده كه ثابت كند طلا قبل از مس به كار گرفته شد از طرفي چون مس در طبيعت به وفوريافت مي شود و از طرفي ديگر چون در درجه حرارت محيط، قابليت چكش كاري مناسبي دارد به همين دليل بشر براي اولين بار مس را مورد استفاده قرار داد. تاريخ ساخت اولين اشياء مسي كه در اثر چكش كاري مس سرد ساخته مي شده اند در جهان نا مشخص است.

          احداث كوره هاي سفالپزي براي تامين درجه حرارت بالا، از نيمه دوم هزاره 5 پيش از ميلاد كه از جمله در جعفر آباد آغاز شد مقدمه اي شد براي احداث كوره هاي مناسب براي توليد فلزات. به اين ترتيب با توجه به تجربه اي كه بشر از پختن ظروف سفالي به دست آورد موفق شد فلزات و در درجه اول مس را در ظروفي از جنس سفال ذوب كند و به روشهايي ابتدايي و سايل مورد نياز خود را بسازد.

          مدارك باستان شناسي اين مطلب را تاييد مي كنند، كه شمال و مركز ايران از قديمي ترين و ابتدايي ترين مراكز صنايع فلز كاري بوده است ايران جزو اولين كشورهاي توليد كننده و مصرف كننده وسايل مسي بوده است. كه ابتدا اين واضح است كه بشر در مكاني مي توانست فلز را بشناسد و آن را بكارگيرد كه در آن منابع فلزات وجود داشته باشد. و ايران به طور طبيعي ذخاير بزرگي از كانيها را دارا مي باشد. ايران داراي منابع سوخت فراواني در كوه هاي البرز، حاشيه كوير و در انارك، در نزديكي كرمان ، جيرفت و اهر مي باشد البته اين نكته قابل ذكر است كه تمدن هاي مصر، بابل، هند و جيحون نتوانسته اند خود را در رديف اولين فلز كاران جهان باشند. حفاريهايي كه در اين مكان ها انجام شده است نشان داده كه فلز كاري در اين كشورها نسبتاً دير شروع شده است در نيمه دوم هزاره چهارم پيش از ميلاد مس را با گداختن از كاني جدا مي كردند و بعد به شكلي كه مي خواستند در مي آوردند. ابزار مسي كه از اين زمان بدست آمده مقادير مختلفي از طلا و نقره ، سرب، آنتيموان، آهن، نيكل و قلع را دارا مي باشند كه مي توان چنين نتيجه گرفت كه صنعتگران آن زمان براي بدست آوردن مس سنگهاي فلزي مختلف را آزمايش مي كرده اند و بدين گونه به طور اتفاقي آلياژهاي مس را توليد كرده اند.